istanbul'dan da döndüm, bir kere daha
o kadar soğuktu ki
frida ve diego'nun resimlerini izledim ve baktım
2 arkadaşımla bol bol sohbet ettim
yaşadığım hayattan ve olduğum kişiden çok memnunum
dönmek
heliksin sarmalı gibi bana
ve sonunda gerçekten nothing really matters ;)
uçakta başladığım ihsan oktay anar'ın efrasiyab hikayelerini okutmak istediklerim var
gülümseyen ressam çocuğun güneşşiz ölüm öyküsü muhteşemdi
işte yine ankara
terra'nın öküzgüzü
fonda c. buika
ve uyku beni bekliyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder